Metodičari koji se zalažu za uporedno (istovremeno, paralelno) učenje čitanja i pisanja, navode sljedeće razloge:
- Između učenja čitanja i pisanja postoji sličnost i uzročno posljedična povezanost. Uvježbavajući čitanje, učenik se priprema za pisanje, a vježbajući pisanje on usavršava čitanje. Akustična percepcija glasa prilikom uporednog učenja čitanja i pisanja združuje se sa vizuelnom predstavom o slovu, pa je pamćenje slova sigurnije i trajnije, što olakšava sintezu glasova u rečenici.
- Kod uporednog načina rada djeca su mnogo aktivnija, jer pisanje iziskuje naročitu angažovanost. Povećana je mentalna aktivnost učenika , te se u većoj mjeri realizuju funkcionalni i vaspitni zadaci ove nastave.
- Istovremeno učenje čitanja i pisanja dajemnogo više mogućnosti za raznovrsnost zadataka i aktivnosti, što donosi svježinu i novinu u radu pa takva nastava u većoj mjeri motiviše učenika.
- Prednost uporednog učenja ovih vještina nije značajna sao za njihovo usavršavanje već i za postizanje boljih rezultataučenja u okviru ostalih predmeta jer se tako učenici osposobljavaju da samostalno koriste tekst kao izvor znanja ali i da pismeno rješavaju domaće zadatke.
- Prilikom uporedne obrade čitanja i pisanja lakše je organizovati nastavu u kombinovanom odjeljenju, jer je tako lakše zaposliti učenike prvog razreda raznovrsnim zadacima u takvom radu ili indirektnoj nastavi.
- Učenici se duže vježbaju u pisanju - pravilno i lijepo pisanje.
Nema komentara:
Objavi komentar